Svi smo provodili nedjelju veče uz male ekrane gledajući seriju Bolji život. I dan danas se ova omiljena serija repriira vrlo često pa je tako gledaju i mlađe generacije. Ljubitelji regionalnih serija nesumnjivo su upoznati sa njenim ulogama. Ljiljana Lašić, neverovatno darovita glumica, već dugi niz godina pleni publiku, posebno nezaboravnim nastupima u omiljenim serijama kao što su „Pozorište u kući“, gde je tumačila simpatičnu domaćicu Tinu, i „Bolje života“, gde je sjajno utelovila uloga Lele, supruge lika u aferi sa Emilijom Popadić, koju tumači Svetlana Bojković.
- Mnogi i dan danas pamte njihove svađe zbog muškarca, ali je to sve bilo naravno zbog uloga koje su tumačile. Poreklom iz Kragujevca, Ljiljana Lašić je na svoj obrazovni put krenula u Beogradu i već četiri decenije posvećena je članica Beogradskog dramskog pozorišta. Međutim, sa 18 godina, prihvatila je obaveze porodičnog života i bračnog blaženstva. Sa 18 godina stupila je u brak sa Vladislavom Lašićem, istaknutim scenografom, poznatim po doprinosima zapaženim televizijskim serijama, uključujući Otpisani, Tren i Vruć vetar.
Ova ključna veza navela ju je da donese odluku koja joj je promijenila život, prebacivši fokus sa studija arhitekture na bavljenje glumačkom karijerom. Dok sam u početku završio studije arhitekture, Vladislav je, kao arhitekta, svoje napore posvetio scenografiji u filmskoj industriji. Međutim, postalo mi je jasno da ovaj konkretan put u karijeri neće dovesti do skladnog i prosperitetnog braka.
U nastojanju da uspostavim ravnotežu i uskladim naše stilove života, odlučio sam da položim prijemni ispit za Fakultet dramskih umjetnosti. Srećom, pružila mi se prilika da se pridružim izuzetnoj klasi koju čine cijenjeni pojedinci kao što su Petar Božović, Svetlana Bojković i Branko Milićević Kockić.
Na trećoj godini studija, nakon pet godina bračnog blaženstva, radosno sam dočekala rođenje sina. Ljiljana Lašić je iskreno podelila ovaj lični put sa medijima. U mladosti je preuzela ulogu majke svom sinu Đorđu, koji je potom blagoslovio porodicu Lašić sa unukom po imenu Jovan.
- Ipak, ona se ne zalaže za rane brakove na osnovu sopstvenog iskustva. Snažno ne preporučujem sklapanje braka u mladosti zbog žrtava koje to podrazumijeva, lišavajući jedne od njihovih mladosti. Ljiljana, međutim, nijednom nije požalila što se udala za Vladislava, uprkos izazovima sa kojima su se suočavali.
Njihovo partnerstvo cvetalo je tokom nekoliko decenija. Osvrćući se na svoja prošla ubeđenja, Ljiljana je 1980. za časopis Nada ispričala da je brak gledala kao prepreku u karijeri, ali sada prepoznaje da je on ključ njene sreće i ispunjenja, uz rađanje dece. Pre samo nekoliko godina Ljiljana je otkrila da se njihov impresivni 46-godišnji brak može pripisati zajedničkim vrednostima.
Ne samo da su supružnici, već su i prijatelji iz djetinjstva koji su odrasli u istoj ulici. Intrigantan aspekt njihovih uvjerenja je njihova nevjera u doživotnu ljubav, što doprinosi jedinstvenosti njihove veze.
Nakon što je izdržala bezbroj godina i suočena sa brojnim iskušenjima, Ljiljana je istakla da, iako gaji osećanja prema muškarcima, njen partner ima naklonost i prema ženama. Uprkos njihovoj nekonvencionalnoj vezi, doneli su odluku da krenu na zajedničko životno putovanje.
Ljubav do smrti bila je pojam u koji nijedno od njih dvoje u početku nije vjerovalo, ali sada, bez ikakvog oklijevanja, mogu sa sigurnošću izjaviti da su ga pronašli. Nakon završetka studija na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu 1970. godine, pod rukovodstvom uvaženih profesora Minje Dedić i Milenke Maričić, Ljiljana Lašić je krenula u sjajnu karijeru.
Tokom više od četiri decenije, ušla je u red Savremenog pozorišta, a kasnije je prešla u Beogradsko dramsko pozorište, gde je svoj talenat pokazala u preko 50 glavnih i naslovnih uloga.
Njeni nezaboravni nastupi u predstavama poput „Đido“, „Beograd nekad i sad“, „Zona Zanfirova“, „Večiti mladoženja“, „Ljubavnici“, „Birač“, „Ivanov“, „Bele ruže za Dubljansku“, „Largo Desolato ,“ „Večeras improviziramo“, „Pismo“, „Rekviziti“ i „Kuća s prozorom“ ostavili su neizbrisiv trag u različitim epohama ove cijenjene institucije.
