Danas, zahvaljujući internetu, možemo da pročitamo razne situacije koje se dešavaju ljudima iz cijelog svijeta. Ova vijest je potresla region, a zbog ove cijele situacije je snimljen i dokumentarni film. Miloš Kuprešanin je 8. septembra 2018. godine tokom posjete UKC-u u Republici Srpskoj, Banja Luka, obaviješten o sljedećoj vijesti: njegova supruga je rodila mrtvoođenu bebu. Aleksandra, koja trenutno uzima lekove, uspešno je rodila njihovu ćerku Saru u osmom mesecu trudnoće. Medicinsko osoblje je potvrdilo da je Sara rođena živa živa.
U dokumentarcu “Gde je Sara?”, u produkciji Centra za istraživačko novinarstvo, Miloš i Aleksandra su dva dana nakon incidenta dobili poražavajuću vest: njihova beba je preminula. Roditelji tvrde da je djevojčica položena bez ikakve istrage i dozvole. Od tada su u potrazi za njenim ostacima, za koje tvrde da nisu otkriveni na pretpostavljenom groblju.
“Trudnoća je tekla bez problema, sve do…” Aleksandra je u sedmom mesecu trudnoće redovno posećivala svog ginekologa koji je otkrio da ima polihidramnion. Zabrinut, savjetovao joj je da se podvrgne specijalističkom ultrazvuku u UKC RS.
Međutim, kada je Aleksandra stigla, lekari su je obavestili da mora hitno da putuje u Beograd jer njihovi lekari nisu u mogućnosti da urade zahvat, bez dodatnih objašnjenja. Usred noći su je probudili i uradili još jedan CTG, koji je otkrio da je 6. septembra imala kontrakcije i da joj je hitan carski rez.
Nakon procedure, nije se čuo plač bebe. Umesto toga, Aleksandra je videla kako babica izlazi iz sobe sa bebom u naručju. U međuvremenu, drugi član medicinskog tima zašio je rez, a doktor je prišao i izgovorio ove riječi: “Čestitam, Aleksandra! Blagoslovljena si dolaskom prelijepe djevojčice.
- Teška je 1,9 kg i duga 45 cm. Po ulasku na svijet ispustila je plač, ukazujući na njenu vitalnost. Iz predostrožnosti, smestili smo je u inkubator, budite sigurni, sve je pod kontrolom“, uveravala je Aleksandra.
Nakon vijesti da je Sara preživjela, medicinsko osoblje je odmah obavijestilo i Sarinog oca i Aleksandrine roditelje, koji su nestrpljivo čekali u hodniku. Na kraju je Drago Blagojević, Aleksandrin otac, uspeo da se sretne sa devojkom. Nostalgično se prisjetio vlastite tamne kože, slične Aleksandrininoj, jer je primijetio da je njena kosa bila tri centimetra.
Međutim, 7. septembra lekari su roditeljima preneli uznemirujuću vest, otkrivši da je bilo “određenih komplikacija” i preporučili da dete bude prebačeno u Beograd zbog gubitka dela Sarinog digestivnog trakta.
Nakon toga, roditelji UKC-a su obaviješteni da je Sara odvedena 11. septembra i položena na Novom groblju u Banja Luci. Zapanjujuće, sve što su otkrili u grobu bila je boca koka-kole. Beživotna hladnoća zauzela je nečije vlasništvo, dijete, i sahranila ga kao da su beznačajna.
Otkrivanje očeva identiteta je zaista šokantno. U šokantnom preokretu događaja, preminulu osobu, koja je slučajno bila dijete, uhvatio je hladan stisak smrti i pokopan na nekonvencionalan način. Identitet djetetovog oca je zapanjujuće otkriće. Uznemirujuća priča se nastavlja dok se odvija još jedan uznemirujući incident.
Na Novom groblju ožalošćeni roditelji su obaviješteni da njihova djeca nisu tamo položena, već u banjalučkom Pobremu. Tražeći odgovore, dobili su dozvolu za iskopavanje navodnog grobnog mjesta.
Međutim, na njihovu nevjericu, sve što su otkrili bile su prazna plastična boca Coca-Cole i odbačena medicinska rukavica. Nezastrašeni su nastavili da ekshumiraju susjednu grobnicu, ali pronađeni DNK dokazi nisu odgovarali onim male Sare.
Uprkos tome što je na ovo pitanje skrenuta pažnja policiji i tužilaštvu, nikakva istraga o tragičnoj smrti bebe nije smatrana potrebnom.
