Danas se prisjećamo Zorana Đinđića i uzbudljivih vremena u kojima je ostavio veliki pečat. Prošlo je više od 20 godina od atentata na srpskog premijera za kojeg se vjrovalo da može zemlju povesti u bolje sutra. Rođen 1. avgusta 1952. godine u Bosanskom Šamcu, Zoran Đinđić je završio studije na Filozofskom fakultetu u Beogradu 1974. Od 1977. do 1990. boravio je u Njemačkoj, pohađajući razne univerzitete i institute društvenih nauka kao što su Konstanz, Bonn i Frankfurt. . Godine 1979. doktorirao je na Univerzitetu u Konstancu, gdje je bio i asistent.
- Jedan od prvobitnih osnivača Demokratske stranke, bio je na funkciji predsjednika Izvršnog odbora u septembru 1990. godine, a kasnije je postao predsjednik stranke u januaru 1994. godine. Dva puta je ponovo biran za predsjednika stranke, prvo na vanrednoj Skupštini stranke. Mnogi se sjećaju i danas tog kobnog dana kada je izvršen atentat nad Zoranom, davne 2003. godine.
Njegov život je pun raznih dešavanja, a svakim danom se otkrivaju novi detalji. Demokratskoj stranci 18. jula 1998. godine, a zatim na redovnoj Skupštini stranke 27. februara 2000. godine. Pored toga, bio je viši naučni saradnik u Centru za filozofiju i društvenu teoriju u Beogradu i bio je poslanik u sva tri višestranačka saziva Narodne skupštine Republike Srbije i Veća republika Skupštine SRJ.
Pored toga, radio je kao profesor na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. On je 21. februara 1997. godine obezbedio mesto gradonačelnika Beograda nakon što je koalicija “Zajedno” pobedila na lokalnim izborima održanim u različitim gradovima Srbije 1996. godine. Međutim, njegov mandat gradonačelnika je prestao 30. septembra 1997. godine. , kada je zbačen sa položaja. Za njegovu smenu glasali su odbornici partija SPO, SPS i SRS.
- Pre toga, 20. septembra 1996. godine, zajedno sa predsednikom Vlade Republike Srbije Mirkom Marjanovićem vodio je sudski spor, zbog čega je osuđen na uslovnu kaznu zatvora u trajanju od 4 meseca na dve godine. 1998. godine, tačnije 9. jula, Vrhovni sud Srbije je preinačio prethodnu presudu i izrekao novu, što je rezultiralo zatvorskom kaznom od 7 meseci, koja je potom uslovno na 3 godine.
Nakon toga, u junu 2000. Đinđić preuzima ulogu koordinatora u okviru Saveza za promjene. Potom je obavljao funkcije šefa Centralnog izbornog štaba i koordinatora za promotivnu kampanju Demokratske opozicije Srbije (DOS) za izbore održane 24. septembra 2000. Đinđić je upravo na tim izborima godine uspešno je izabran za člana Saveta u Skupštini Savezne Republike Jugoslavije (SRJ). Nakon trijumfa Demokratske opozicije Srbije (DOS) na parlamentarnim izborima decembra 2000. godine, preuzeo je funkciju premijera Srbije 25. januara 2001. godine.
Posebno, bio je predsednik Organizacionog odbora 12. Svetsko prvenstvo u pololu 2002. Uvažavajući njegov značajan doprinos politici, cenjena američka publikacija „Tajm” ga je u septembru 1999. godine prepoznala kao jednog od najistaknutijih evropskih političara trećeg milenijuma. Osim toga, nagrađen je prestižnom nemačkom nagradom „Bambi”. u oblasti politike 2000.
U avgustu 2002. uručeno mu je priznanje Fondacije “Polak” i Fonda za američke studije iz Praga za instrumentalnu ulogu u negovanju demokratije u Srbiji. Ova nagrada se svake godine dodeljuje pojedincima koji su dali značajan doprinos sprovođenju demokratskih i ekonomskih reformi u Centralnoj i Istočnoj Evropi. 2004. godine, Fondacija za međunarodno razumijevanje i ljudska prava na Univerzitetu “Friedrich Schiller” u Jeni posthumno ga je priznala.
Zoran Đinđić je 12. marta 2005. godine, na drugu godišnjicu smrti, posthumno odlikovan Ordenom Nemanje prvog stepena od strane Svetozara Marovića, predsednika Srbije i Crne Gore. Dotični je napisao nekoliko zapaženih književnih djela, među kojima su “Subjektivnost i nasilje”, “Jesen dijalektike” i “Jugoslavija kao nedovršena država”.
Pored toga, bio je na funkciji glavnog i odgovornog urednika „Theoria“, cenjene publikacije pridružene Filozofskom društvu Srbije. Tragični atentat na dr Zorana Đinđića dogodio se 12. marta 2003. godine ispred sedišta Vlade Republike Srbije. Njegova nepokolebljiva posvećenost oslobađanju Srbije od istorijskih tereta i njenom vođenju ka svetlijoj budućnosti na kraju ga je koštala života.
Ostavljeni da oplakuju njegovu preranu smrt ostala je njegova voljena supruga Ružica, kao i djeca Jovana i Luka. Prošle su dve decenije od tragičnog ubistva Zorana Đinđića, bivšeg premijera Srbije. Tokom ovog perioda, dogodile su se značajne transformacije. Đinđićeva deca su sazrela, školovala se i nastavila sa životom, iako je tuga zbog njegovog gubitka ostala usađena u njihovim srcima.
Uprkos tome što je živela u senci i izbegavala javno izlaganje, Ružica, Đinđićeva udovica, preuzela je uloge i majke i oca za svoju decu. Međutim, njena skromnost i jedinstven karakter samo su povećali ljubav i divljenje ljudi prema njoj. Ovo potvrđuju i nedavno dobijene fotografije paparaca Kurira.
Začudo, Ružica vodi običan život, kupujući zalihe na lokalnim pijacama. Jedan poseban detalj koji je mnoge zatekao je to što su je vidjeli kako isprobava haljinu i upušta se u razgovor s prodavačicom na Kalenić pijaci. Ovaj rijedak uvid u njen život nakon mjeseci izolacije ostavio je trajan utisak. Na pragu svoje sedme decenije, Ružica Đinđić prkosi godinama i tuzi, zrači lepotom koja se ne može umanjiti.
