Serija “Srrećni ljudi” je bila neprikosnoveno umetničko delo i obeležila je jednu celu generaciju.Ono što je skoro najviše privlačilo gledatelje jeste i jedan od glavnih aktera omiljeni pas Sima koji je ukrao srce nacije prvim pojavljivanjem na tv ekranima,a ono što ni mi nismo znali a to je čiji je Sima ustvari pas bio zato Vam danas pišemo o tome.
- Priča o Simi, legendarnom psu iz serije “Srećni ljudi”, krije toplu i dirljivu pozadinu koju mnogi gledaoci nisu znali. Taj četvoronožni junak, koji je svojim prisustvom obeležio kultne scene, zapravo je bio ljubimac glumca Desimira Stanojevića, koji je u seriji tumačio ulogu Vukašina Golubovića. Sima je u stvarnosti nosio ime Amon i bio je mnogo više od glumačkog psa – bio je šampion, verni saputnik i član porodice.
Desimir je još ranije otkrio da je Amon sa njim osvojio titulu prvaka Jugoslavije u disciplini „Lovac i pas“, što dovoljno govori o njegovoj sposobnosti, ali i o dubokoj vezi koju su delili. Bio je ozbiljan kućni pas, ali i izuzetno inteligentan i spreman da “glumi” bez klasične dresure. Desimirova ćerka se za vreme snimanja serije brinula o Simi kako bi glumca rasteretila, a nežnu pažnju mu je pružala i legendarna glumica Radmila Savićević, koja mu je uvek u džepovima nosila čvarke.
- Kako su godine prolazile, Amon je polako gubio snagu i strpljenje za svet televizije i obožavaoce koji su želeli da ga dodiruju i maze. Tada je Desimir odlučio da svog mlađeg psa, Simčeta, uvede kao naslednika. Simče je bio “pljunuti otac”, rođen u martu, u znaku Ribe, i pripreman je da preuzme ulogu kada god to bude potrebno.
Stanojević je sa žaljenjem isticao da, da se Amon rodio u Americi, imao bi sve privilegije koje dolikuju poznatom psu – svog frizera, menadžera, pa čak i ličnog veterinara. Iz te ideje rodila se i zamisao o snimanju dečjeg filma “Sima se vraća kući”, koji nikada nije zaživeo, iako je, kako Desimir veruje, imao ogroman potencijal da osvoji srca mališana širom bivše Jugoslavije i šire.
- Iako psi Amon i Simče nisu primali honorar, Desimirove ćerke, koje su bile zadužene da ih vode na snimanja, bile su nagrađene, a otac ih je šaljivo nazivao “kerovođe”. Ali ni kraj serije nije označio kraj Siminog glumačkog života. Stanojević je zajedno sa psom nastavio da nastupa u predstavama koje su punile dvorane širom zemlje, poput Doma sindikata u Beogradu i SPENS-a u Novom Sadu. Čak su snimili i monodramu “Čovek i pas”, a održana je i predstava namenjena deci pod nazivom “Sima se vraća kući”.
Jedna od glasina koja se pojavila tokom serije bila je da je Sima bio slep, ali Desimir je to demantovao uz objašnjenje da je pas slabije video zbog starosti, ali da nikada nije bio potpuno slep.
- Sima je živeo punih 14 godina, što je lepa starost za psa. Kada je došlo vreme da ode, učinio je to tiho i dostojanstveno. Desimir je bio čvrst u stavu da ljubimcima treba dopustiti da sami odu kada to osete, bez nepotrebnog produžavanja života hirurškim intervencijama.
Njegovo poslednje počivalište nalazi se na porodičnoj vikendici iznad Niša, gde je Desimir sahranio i kuju koju je imao nakon Sime. Tamo, među prirodom, stvara svojevrsno malo groblje pasa – mesto mira i sećanja na verne prijatelje koji su ga pratili kroz život.
