Smatrate li za Vas da ste religiozna osoba?Koliki je opseg Vašeg poznavanja vjerskih knjiga,načela i pravila?U izgubljenom poglavlju Biblije po navodima piše kakva to katastrofa očekuje ljudsku populaciju,da li je to istina i o čemu je tačno riječ saznajte u nastavku današnjeg članka..
Biblija je najčitanija i najprevođenija knjiga u istoriji čovečanstva, i za milijarde ljudi širom sveta predstavlja temelj vere, morala i duhovnog života. Međutim, ono što mnogi ne znaju jeste da današnja verzija Biblije nije jedina koja je postojala, niti da su svi tekstovi koji su nekada kružili među hrišćanima i Jevrejima uključeni u ono što danas nazivamo „kanonom“. Istorija formiranja Biblije je kompleksna, višeslojna i, za neke, kontroverzna.
Zvanična verzija Biblije danas sadrži 66 knjiga – 39 u Starom zavetu i 27 u Novom. Ali postoje i tekstovi koji su vekovima postojali, čitani i poštovani, a zatim izbačeni, marginalizovani ili jednostavno zaboravljeni. Neki od najpoznatijih među njima su Poslanica Varnavina i Knjiga Enohova.
Poslanica Varnavina, tekst za koji se tvrdi da je pronađen na Kipru 2000. godine, a javnosti postao dostupan tek 2012. nakon što je predata muzeju u Ankari, uzdrmala je verske zajednice širom sveta. Ova knjiga se pripisuje apostolu Varnavi, koji je prema nekim ranim hrišćanskim tradicijama bio jedan od šireg kruga Hristovih sledbenika – ne među dvanaestoricom, već među sedamdesetoricom.
Najveći razlog kontroverze oko ovog teksta jeste njegovo viđenje Isusa. U njemu se Isus ne prikazuje kao Mesija, već kao običan čovek, prorok koji najavljuje dolazak pravog Mesije tek za 500 godina – vremenski okvir koji se poklapa sa dolaskom proroka Muhameda. Dodatno, u tekstu se navodi da Isus nije razapet, već da je Bog prevario rimske vojnike tako što je Juda dobio Isusov lik, te da je on bio taj koji je stradao na krstu. Ovakve tvrdnje, iako u skladu sa islamskim učenjima, direktno suprotstavljaju se hrišćanskom učenju i, razume se, uzrokuju burne reakcije.
Drugi značajan spis koji se često navodi kao „izgubljen“ ili „izopćen“ iz Biblije jeste Knjiga Enohova. Ovaj tekst, koji je vekovima bio deo etiopske hrišćanske tradicije, sadrži izuzetno bogate opise nebeskih bića poznatih kao Nefili – pali anđeli koji su, prema ovom tekstu, doneli ljudima znanja i veštine koje su ih kasnije dovele do moralnog pada. Knjiga detaljno opisuje sukob između anđela, ljude koji su zavedeni i posledice koje je to imalo na svet. Enohova „Knjiga čuvara“ posebno je intrigantna za sve koji se bave apokaliptičnim temama, ezoterijom i alternativnim tumačenjem religije.
Dodatnu misteriju pojačava činjenica da se veliki broj ovakvih rukopisa navodno čuva u Vatikanovim tajnim arhivima – ogromnoj biblioteci sa više od 85 kilometara polica i desetinama hiljada knjiga i dokumenata. Pristup ovom arhivu ima tek ograničen broj istraživača, i to pod veoma strogim uslovima. Ova tajnovitost dodatno potpiruje teorije zavere prema kojima Vatikan možda prikriva spise koji bi mogli ozbiljno promeniti način na koji svet razume versku istoriju.
Mnogi istoričari i teolozi ukazuju da isključivanje određenih knjiga iz kanona nije bilo isključivo rezultat verskog uverenja, već često i političkih, ideoloških i praktičnih razloga. Neki tekstovi su smatrani nepouzdanim, drugi su sadržavali doktrinarno sporne ideje, a treći su jednostavno izgubili na popularnosti u odnosu na dominantne verzije.
Iako pojedini sadržaji ovih “izgubljenih knjiga” ne moraju nužno da ugrožavaju veru, oni pozivaju na dublje promišljanje o tome kako je religijsko znanje prenošeno, selektovano i formirano kroz vekove. Da li bi šire znanje o ovim tekstovima promenilo verovanja? Moguće. Ali podjednako moguće je i to da bi samo obogatilo razumevanje jedne duhovne tradicije koja se razvijala u složenim društvenim i istorijskim okolnostima.
Na kraju, odnos prema tim tekstovima ostaje stvar ličnog uverenja. Ali činjenica ostaje – istorija Biblije nije jednostavna. Njena priča, kao i sama vera, ostaje u rukama onih koji je proučavaju – sa poštovanjem, ali i otvorenim umom.
