Srbija je mala zemlja ali ima jako uspješne ljude i timove u mnogim oblastima. U zemlji poznatoj po žestokoj atletskoj konkurenciji, on se ističe kao jedan od najuspešnijih srpskih sportista. Porodica zauzima sveto mjesto u srcu Vanje Grbića, oblikujući samu srž njegovog postojanja. Vanja, poznati odbojkaš, u sretnom je braku sa voljenom suprugom Sarom Grbić, a zajedno podižu porodicu od četvero djece – tri ćerke i sina. Sudbina ih je spojila kada je Vanja imala 31, a Sara samo 21, i od tog trenutka je počela njihova ljubavna priča koja je prerasla u zaista lepu i smislenu vezu.
Imao sam sreću da svjedočim rođenju djece moje žene, iskustvu koje se svaki put odvija na izuzetno sličan način. Ova neverovatna prilika mi je omogućila da aktivno učestvujem u dubokom trenutku, gde se dešava najneobičnije čudo, produbljujući vezu između nas. Ne može se precijeniti značaj ovih trenutaka, posebno za moju suprugu. Naša porodica zauzima centralno mjesto u mom životu, a odluka o broju djece koju imamo je isključivo u rukama žena, što je čini krajnjom odrednicom nečijeg bogatstva. Uprkos svim ličnim dostignućima koje mogu imati, oni blijede u poređenju sa značajem moje porodice. Ova nepromjenjiva istina ostaje: čovjekovo naslijeđe oblikuju njegovi postupci i djeca koju odgaja. Kroz njih se prenose njegova učenja i vrijednosti, ostavljajući trajnu poruku budućim generacijama. Moja djeca, koja posjeduju izuzetnu ljubaznost i uzorno ponašanje, donose mi neizmjernu radost. Kao otac, trudim se da budem pravičan i pravedan, pružajući im obogaćujuću sredinu dok odrastaju u prelepom gradu Beogradu.Akademski, napreduju, svim srcem se bave aktivnostima koje nadgledam u kampu i ispunjavaju našu porodicu neizmjernim ponosom. Ipak, gubitak onih kojima sam draga bacio je tmuran veo na naše inače idilično porodično postojanje.
Na žabalskom mostu na Tisi, ljubazno su nas dočekali kum Dragan i Danica, u pratnji mog pokojnog oca Miloša, koji je nažalost preminuo 2008. godine i mog pokojnog strica Slobodana, koji je preminuo 2003. godine. vremena ne pokazuje milost, jer nikoga ne čeka. Glogovićeve potresne riječi odjekuju u mojim mislima, služeći kao podsjetnik da je vrijeme neizbježan protivnik, koji nam oduzima sve, čak i nas same. Dok gledam u fotografiju, talas uspomena se vraća, obuhvatajući suštinu trenutaka koji su sa njima podeljeni. Čuvajte trenutke provedene sa svojim najmilijima, jer će jednog dana oni nestati, baš kao ova fotografija, koja je svedočanstvo dragocenog vremena koje smo proveli zajedno. Moje zanimanje kao Pečalbar me odvelo u svaki kutak svijeta.
Tokom povratka, posmatrao sam kako se proces starenja odvija pred mojim očima, pogađajući one koji su mi najbliži srcu, moje drage pratioce. Svjedočio sam njihovoj postepenoj transformaciji, suprotstavljenoj susretima s mlađim pojedincima. Nadalje, bilo je i onih koji su se nesvjesno opraštali, a njihovi odlasci ostavljali su prazninu. Nakon što sam završio svoje lične bitke u različitim krajevima svijeta, sada se nalazim u nepoznatom okruženju, okružen nepoznatim licima koja su zamijenila ona poznata koja su mi nekada bila draga. Ova dezorijentacija me obuzima, ostavljajući me da se borim sa nesigurnošću u vezi mog trenutnog boravka. Zapljuskuje me val melanholije, tjerajući me da potražim utjehu u svojoj samoći i prigrlim prateću tugu. Služi kao dirljiv podsjetnik da cijenite trenutke podijeljene sa voljenima, jer njihovo prisustvo ne može uvijek biti zagarantovano. Ovakve osjećaje iznio je Vladimir Grbić.
Grbić, cijenjeni reprezentativac, pokazuje izuzetan talenat kao primač u sportu. Tokom svoje sjajne karijere, učestvovao je na brojnim svetskim i evropskim prvenstvima, kao i na Olimpijskim igrama. Njegovo najznačajnije dostignuće bilo je na Olimpijskim igrama 2000. godine u Sidneju, gde je ponosno nosio zastavu Jugoslavije tokom ceremonije otvaranja. Pored toga, pokazao je svoje izvanredne veštine kao jedan od najboljih igrača jugoslovenskog tima, koji je obezbedio željenu zlatnu medalju. Sljedeće godine odigrao je presudnu ulogu u trijumfu tima na Evropskom prvenstvu, čime je osvojio prestižnu titulu prvaka Starog kontinenta. Grbićeva izvanredna kolekcija priznanja uključuje i više medalja sa evropskih prvenstava, uz olimpijsku bronzu u Atlanti 1996. i srebro na Svjetskom prvenstvu u Japanu 1998. Tokom svoje karijere predstavljao je Vojvodinu i Mladost Zagreb, a postigao je uspjeh u Italiji. , Grčkoj i Brazilu.Jugoslovenski olimpijski komitet ga je 1996. i 2000. godine proglasio najboljim sportistom, a 1999. i 2000. godine dobio je cenjenu Zlatnu značku sporta, prestižno priznanje rezervisano za najboljeg jugoslovenskog sportistu.
