Saša Popović je već nekoliko decenija jedna od najpoznatijih i najistaknutijih ličnosti na estradi. Uz to što drži jednu od najjačih muzičkih kuća, njegov muzički program Zvezde Granda svake godine bivaju sve gledanije i gledanije.
Saša Popović, uvaženi kreativni direktor Grand i, cijenjen je zbog svog inovativnog stila rukovođenja koji nije sputan rigidnim upravljačkim praksama. Njegove perspektive imaju ogroman značaj i visoko se poštuju. Naime, Saša je prepoznat kao ključna figura u okviru renomiranog muzičkog takmičenja “Zvezde Granda”, čime je učvrstio svoj status jedne od njegovih najuticajnijih ličnosti.
Nema sumnje u nepokolebljiv autoritet Saše Popovića, iako je povremeno to dovodilo do zabune i nereda. To se nedavno pokazalo u najnovijoj epizodi “Zvezda Granda” kada je Dragan Kojić Keba pokušao da odstupi od uputstava Saše Popovića i ostvari svoj uticaj, na veliko nezadovoljstvo reditelja.
Iako Saša Popović ne zloupotrebljava svoju moć, postoje određene okolnosti koje iziskuju njegovo angažovanje, a bilo je čak i kada je pevačicu morao da otpusti iz Grand emisije. Dominacija Saše Popovića je na pomenutom snimku narušena zbog pogrešno postavljenog uređaja za nadzor, zbog čega je u sudijskom panelu bio Keba, a ne Ceca Ražnatović.
Keba je započeo šou zadivljujući publiku svojim izuzetnim izvođenjem dobro poznatih pjesama, postavljajući temelje za ono što će se dalje odvijati. Studijska atmosfera postala je napunjena uzbuđenjem kada mu se Ana Bekuta pridružila u duetu koji oduzima dah kultne numere “Treba vremena”, otkrivajući njihovu neospornu vezu.
Tokom nastupa, Keba je u više navrata uspješno izmamio smijeh publike. Ipak, desio se jedan trenutak koji je Popovića ostavio nezadovoljnim, zbog čega Novak nije mogao da reši situaciju. Saša je, u nastojanju da se pozabavi ovim problemom, predložio da Keba malo uzdigne metaforičku “bubu” u svom pristupu.
Iako je Keba pristao da izvrši potrebna prilagođavanja, nije se striktno pridržavao uputstava direktora. Frustriran, Popović je doveo u pitanje Kebine postupke i zatražio da ode. Uprkos pritisku, Keba je ljubazno odbio sa osmehom. Stalni udari vjetra, naizgled porijeklom iz Bosne, stvarali su uznemirujuću atmosferu.
Kako je emisija odmicala, Popović je postajao sve više frustriran kada je predložio reprizu, a Keba se nije mogao sjetiti cijenjenog reditelja zaduženog za ovo cijenjeno zabavno takmičenje. Saša je, pun bijesa, urlao: “Ne zaboravi s kim imaš posla!” Aleksandar Saša Popović, renomirani srpski muzičar i harmonikaš, ne samo da je osnovao poznati bend Slatki Greh već je i direktor cenjene produkcijske kuće “Grand”.
- Rođen 24. aprila 1954. godine u Novom Sadu, Popović živi u Beogradu od 1996. godine. 1997. godine stupio je u brak sa cenjenom folk pevačicom Suzanom Jovanović, a rođenje ćerke Aleksandre donelo je neizmernu radost u njihove živote. 1999. Danijel, Suzanin sin iz prethodnog braka, također je postao sastavni dio njihove porodice pune ljubavi.
Popovićev muzički put započeo je u ranoj mladosti, kada je pre desetog rođendana počeo da svira harmoniku. Kada je napunio 16 godina, već je bio suosnivač svog inauguralnog orkestra zajedno sa svojim bliskim saputnicima. Međutim, tek 1976. godine započinje svoju profesionalnu muzičku karijeru osnivanjem šou grupe Lira.
Fahreta Jahić, nadaleko poznata kao Lepa Brena, udružila je snage sa Popovićevim orkestrom 1980. godine, dajući očaravajući nastup koji je publiku oduševio svojim prepoznatljivim scenskim prisustvom. Jedna izuzetna pesma, “Čačak, Čačak”, objavljena 1981. godine, pobrala je značajna priznanja.
Saša Popović, koji je rođen u Novom Sadu 1954. godine, svoje godine formiranja proveo je u neposrednoj blizini Nikolajevske crkve, gde je njegov deda služio kao sveštenik. Odrastajući uz baku i djedu, roditelje i stariju sestru, uživao je u radosnom i nestašnom, ali savjesnom djetinjstvu.
Uprkos svom preziru prema formalnom obrazovanju, tražio je utjehu u omiljenoj igri klikera iz djetinjstva, u kojoj je nastavio da učestvuje sve do svoje adolescencije. Međutim, njegov istinski žar leži u sferi fudbala. Provodeći nebrojene sate na obližnjem igralištu, energično bi šutirao loptu sa nepokolebljivom strašću.
Kada je imao osam godina, otac ga je pratio na njegovoj prvoj fudbalskoj utakmici, koju je vodio ugledni vojvođanski klub, što je izazvalo nezasitnu doživotnu posvećenost sportu. Dugi niz godina nakon toga, marljivo je negovao svoje veštine u redovima Vojvodine, negujući svoje težnje za karijerom profesionalnog fudbalera.
